Isolatie in de chaos... met pekingeend

Lieve lezers,

Zojuist heb ik m'n ticket naar Nieuw Zeeland opgehaald en tel ik de laatste uren af in China. Toen ik mijn eigen naam en Nieuw Zeeland op het papiertje onder elkaar zag staan moest ik even slikken. Na twaalf jaar dromen en fantaseren ga ik eindelijk... Ik moet mezelf soms even in mn arm knijpen want na zon lange tijd is het gek om je droom uit te zien komen. 

De afgelopen week in Beijing kende veel uitersten. Via couchsurfing kreeg ik van een naamgenoot het aanbod om in zijn appartement, in een buitenwijk (waar ze blijkbaar nooit buitenlanders zien), te verblijven. Hij zelf is nu in nl, wat betekende dat ik een heel huis voor mezelf had, vijf dagen. Leek me aanvankelijk heerlijk, maar de isolatie vond ik de eerste paar dagen verschrikkelijk na de drukte van vorige week. Geen tv of radio, helemaal niks behalve m'n eigen spullen. Dat betekende dat ik soms dagen niet sprak en m'n dagboek als gesprekspartner beschouwde haha. Maar na verloop van tijd kon ik de stilte leren waarderen en was het een goede manier om bij te komen van de drukte van de stad. Wat heb ik veel tijd gehad om na te denken over alles. Normaal kom je daar in je hectishe leven niet aan toe. Dus hoewel het soms gekmakend kon zijn (ben bang alleen in het donker in een vreemd huis! Heb er een oxazepam op genomen om rustig te worden haha), heeft het me erg goed gedaan. Kan nu in ieder geval zeggen dat ik mezelf prima kan vermaken. Maar na een aantal dagen kwam ik in contact met een Chinese vrouw en haar gezin. Ze liet me meedraaien in het gezin en liet me de stad zien. Ik mocht zelfs een kijkje nemen in het huis van haar opa die nog in de hutong woont, een gelegenheid waar je als normale toerist niet mee in aanmerking komt. Ze nam me gister mee naar het beste restaurant in Beijing om pekingeend te eten, dat was onbeschrijfelijk lekker. En geloof het of niet, met zweethanden, nervositeit en afschuw tot ongezonde hoogtes heb ik zelfs... durf het haast niet uit te spreken... eendenhersenen gegeten. Tja, als je hier bent moet je ook wel serieus dingen proberen. Ik werd echter lichtelijk naar in m'n hoofd van het peuteren van de kleine drap uit het kleine schedeltje en denk dat dit voorlopig ook wel weer de laatste keer was. 

Ik ga niet allemaal vertellen welke dingen ik heb gezien want daarvoor kan je ook in een reisgids bladeren. Bovendien moet er ook nog genoeg te vertellen overblijven voor bij mn terugkomst. Wat echter wel benoemenswaardig is, is mijn bezoek aan de Chinese Muur. Vanwege het laagseizoen was ik de enige toerist met deze toer en had ik mijn privé bus en gids. Na duizend treden omhoog kwam ik op de muur die bedekt was in sneeuw. Schitterend en zonder twijfel een van de meest imposante dingen die ik ooit heb gezien. Het was erg mistig waardoor de muur half in een witte vlaag verdween. Ik was blij dat ik vier shirts (long sleeve!) een vest en winterjas aanhad want het was kouuuud! De hele week lag de temperatuur soms tot vijf graden onder nul. Nog kouder dan in nl! Dat had ik niet verwacht haha. De ervaring van het in je eentje lopen op De Muur is onbetaalbaar. Lucky me...

Mijn twee weken in China zijn onvergetelijk en onwijs leerzaam geweest. Het was het land waar ik het meest tegenop zag, maar in mn eentje heb ik mezelf hartstikke goed gered. Geen een dag heb ik in een hostel hoeven slapen omdat me altijd een bed werd aangeboden. Bizar, na twee weken kan ik al voor mezelf besluiten dat ik genoeg bewijs heb dat er zoveel gastvrije mensen zijn met de beste bedoelingen. In elk nieuw huis waar ik terecht kwam voelde ik me gelijk thuis en veilig. Dus hoe ver ik ook van mn echte thuis ben verwijderd, ik kan goed mn draai vinden en voor mezelf dezelfde rust creeeren die ik in mn veilige omgeving in nl heb. Daarnaast is het goed om eens beslissingen te moeten maken zonder hulp van anderen, je leert snel wat je aan jezelf hebt. 

Wederom bedankt voor de lieve en leuke berichtjes! Ik zal zo snel mogelijk wat fotos op mn fb plaatsen, maar afgelopen week kon ik die giga firewall/blokkade niet omzeilen. Moet in nz vast wel goedkomen. 

Heel veel liefs van mij,

Eveline